نحوه استفاده از سانتریفیوژ آزمایشگاهی

 سانتریفیوژ وسیله ای است که از نیروی گریز از مرکز برای جدا کردن ذرات از محلول بر اساس اندازه، شکل، ویسکوزیته و چگالی محیط استفاده می کند.

ذرات موجود در محلولی که چگالی بالاتری نسبت به سینک حلال دارند (و به عنوان رسوب شناخته می شوند). در مقابل، ذرات سبکتر به سمت بالا شناور می شوند. هرچه اختلاف چگالی بیشتر باشد، ذرات سریعتر حرکت می کنند. اگر تفاوتی وجود نداشته باشد، ذرات در محلول ثابت می مانند. هنگام جدا کردن ذرات از محلولی که در آن تفاوت کمی در چگالی وجود دارد، به جای استفاده از گرانش، می توانید از نیروی گریز از مرکز استفاده کنید.

چرا این موضوع در بیوتکنولوژی اهمیت دارد؟ سانتریفیوژها را می توان در آزمایشگاه های مختلف برای جداسازی مایعات، گازها یا مایعات بر اساس چگالی و همچنین خالص سازی سلول، اندامک، ویروس، پروتئین و اسید نوکلئیک استفاده کرد.

علاوه بر این، معمولاً در PCR برای اطمینان از تعدادی چیز استفاده می شود. به عنوان مثال، این اطمینان را ایجاد می کند که واکنش دهنده ها، مانند مخلوط اصلی PCR، پس از اختلاط، به جای کناره ها، در انتهای چاهک ها قرار دارند. این منجر به غلظت مناسب و بهبود عملکرد می شود.

از این نوع سانتریفیوژ برای جمع آوری مقادیر کمی از موادی که به سرعت در رسوب می نشینند، مانند گلبول های قرمز، سلول های مخمر و غیره استفاده می شود. همانطور که از نام آن پیداست، این ساز می تواند روی میز شما قرار بگیرد.

مدل‌های رومیزی زیادی مانند مدل‌های پرسرعت، میکروسانتریفیوژ، بالینی و واشر سلولی موجود است. مدل‌های تخت بالینی و واشرهای سلولی معمولاً با سرعت پایین‌تری کار می‌کنند و برای کاربردهای تشخیصی، از جمله شستشوی زباله‌های گلبول‌های قرمز خون، مناسب‌تر هستند.